بررسی مؤلفه های تأثیرگذار سیاست خارجی ترامپ علیه ایران: درس هایی برای ایران

نوع مقاله : مقاله علمی- پژوهشی مستخرج از رساله

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری روابط بین الملل، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران

2 دانشیار گروه علوم سیاسی، دانشکده علوم اداری و اقتصاد، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

3 دانشیار گروه روابط بین الملل،دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان) ، اصفهان، ایران

چکیده

این مقاله به بررسی عوامل مؤثر بر سیاست خارجی تهاجمی ترامپ در قبال ایران می‌پردازد. در پی پیروزی دونالد ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در سال 2016 و اتخاذ مواضع تهاجمی علیه ایران، روابط شکننده ایران و آمریکا که پس از توافق برجام در دولت اوباما به دست آمده بود، با تردید جدی از سوی وی مواجه شد. خروج ترامپ از برجام در سال 2018 این روابط شکننده را به تیرگی کشاند تا جایی که دو کشور را تا آستانه یک جنگ تمام عیار سوق داد. هدف ترامپ از خروج از برجام و اتخاذ مواضع خصمانه علیه ایران در قالب فشار حداکثری، رسیدن به توافقی مبتنی بر منافع آمریکا بود. ترامپ این توافق را در راستای شعار اول آمریکا و بازگشت عظمت به آمریکا پیگیری می‌کرد. برای ترامپ، نه ایدئولوژی مهم بود نه توافقات بین‌المللی و نه حتی افکار عمومی جامعه جهانی. سؤال اصلی مقاله این است که علت اتخاذ سیاست خارجی تهاجمی ترامپ در قبال ایران متأثر از چه مؤلفه‌هایی بوده است؟ مؤلفه‌های سیاست خارجی تهاجمی ترامپ علیه ایران، علت رفتارهای تهاجمی و خصمانه وی علیه ایران را ترسیم می‌کنند. یافته‌های این مقاله با استفاده از نظریه واقع‌گرایی تهاجمی میرشایمر و بررسی شخصیت ترامپ با روش توصیفی - تحلیلی به دست آمده است. هدف این مقاله تحلیل نقش مؤلفه‌های تأثیرگذار داخلی و خارجی در اتخاذ سیاست خارجی تهاجمی آمریکا علیه ایران در دوره ترامپ می‌باشد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Analyzing Factors Affecting Trump’s Foreign Policy against Iran: Lessons for Iran

نویسندگان [English]

  • Hasan Abediny 1
  • Hossein Masoudnia 2
  • Mahnaz Goodarzi 3
1 Department of International Relations, Isfahan Branch (Khorasgan), Islamic Azad University, Isfahan, Iran
2 Associate Professor, Department of Political Science and international relations, Isfahan University, Isfahan, Iran
3 Associate Professor. Department of Law, University of Isfahan , Isfahan ,Iran
چکیده [English]

This study examines the influential factors behind Trump’s aggressive foreign policy towards Iran. Following Donald Trump’s victory in the 2016 US presidential election and his adoption of aggressive stances vis-à-vis Iran, the already fragile Iran-US ties, forged during the Obama administration under the Joint Comprehensive Plan of Action (JCPOA), faced uncertainties. Trump’s withdrawal from the JCPOA in 2018 exacerbated the tensions between the two countries, bringing them to the brink of a full-scale war. Trump’s primary objective in withdrawing from the deal and adopting hostile positions against Iran through a strategy of maximum pressure was to achieve an agreement aligning with the interests of the United States. He pursued his ideal agreement in line with the slogan "America First" and making America great again. For Trump, considerations such as ideology, international agreements, and even global public opinion held no significance. The main question addressed in this study is what factors influenced Trump’s aggressive foreign policy towards Iran. Trump’s aggressive foreign policy toward Iran reveals the motivations underlying his aggressive and hostile behavior toward Iran. The findings of this study are based on Mearsheimer’s offensive realism theory and an analytical-descriptive approach to examining Trump’s personality traits. The conclusion demonstrates that Trump’s aggressive foreign policy towards Iran was shaped by internal factors encompassing the roles and personalities of Trump himself, the Department of State, the Treasury Department, the National Security Council, Congress, think tanks, media outlets, and pro-Israeli lobbies. External factors such as the role of Israel and Saudi Arabia, the European Union, China, Russia, and most importantly, Iran’s regional conduct also played a significant role. Through the integration and overlap of offensive realism and Trump’s personality analysis, this study seeks to provide a better understanding of Trump’s aggressive foreign policy toward Iran.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Iran
  • United States
  • Trump
  • foreign policy
  • offensive realism
  • John Mearsheimer

مراجع

  1. آذرشب، محمدتقی، و مؤمنی، سیدمحمدجواد. (1396). الزامات امنیت منطقه ­ای و استراتژی امنیتی ایران در خاورمیانه. فصلنامه راهبرد سیاسی، 1(2)، 161-137.
  2. ارغوانی پیرسلامی، فریبرز، و پیرانخو، سحر. (1396). تحول فناوری موشکی و راهبرد دفاعی - امنیتی جمهوری اسلامی ایران. فصلنامه راهبرد، 26(2)، 74-51.
  3. اعجازی، احسان، قربانی، ارسلان، سیمبر، رضا، و جانسیز، احمد. (1399). تأثیر رسانه ­های اصلی ایالات متحده بر سیاست خارجی آمریکا در قبال ایران (2020 -2007). فصلنامه مطالعات بین ­المللی، 16(4)، 45-23.
  4. بصیری، محمدعلی، و آئینه­وند، حسن. (1395). مقایسه رویکرد روسیه، چین و آمریکا در قبال پرونده هسته ­ای ایران. پژوهش­نامه ایرانی سیاست بین ­الملل، 5(1)، 55-25.
  5. جلالی بارنجی، محمدرضا، یوسفی، بهرام، شهابی، روح الله، و عامری گلستانی، حامد. (1402). مقایسه رویکرد سیاست خارجی آمریکا به نظام بین‌الملل در دوران ریاست جمهوری اوباما و ترامپ بر اساس نظریه رئالیسم تهاجمی – تدافعی. فصلنامه مطالعات بین ­المللی، 19(4)، 265-245.
  6. جهان­بخش، مصطفی. (1399). بررسی فعالیت­های کنگره 116 و نقش آن در سیاست خارجی آمریکا در قبال ایران. فصلنامه روابط خارجی، 12(2)، 306-285.
  7. حضرتی رازلیقی، محمدامین، و ساداتی ­نژاد، سیدمحمد. (1399). آموزه­ های راست مسیحی و سیاست خارجی ایالات متحده آمریکا. مجله دستاوردهای نوین در مطالعات علوم انسانی، 3(31)، 159-142.
  8. حیدری، نصرت‌الله، و میرغیاثی، سیدعبدالله. (1399). سیاست خارجی ترامپ و معمای امنیتی جمهوری اسلامی ایران. فصلنامه تخصصی علوم سیاسی، 16(51)، 63-47.
  9. عالیشاهی، عبدالرضا، و فروزان، یونس. (1399). چرخش پارادایمی دونالد ترامپ در قبال انقلاب اسلامی ایران و جبهه مقاومت شیعیان منطقه؛ گذر از تهدیدات نرم تا توسل به ترور. سیاست و روابط بین­ الملل، 4(7)، 190-165.
  10. عباسی، مجید، و حمیدفر، حمیدرضا. (1399). اتحاد عربستان سعودی و اسرائیل با آمریکا و پیامدهای آن بر موازنه قدرت و نفوذ جمهوری اسلامی ایران در خاورمیانه. فصلنامه مطالعات بین­ المللی، 17(3)، 25-7.
  11. علی­اکبرپور، رضا، کشیشیان سیرکی، گارینه، دهشیری، محمدرضا، و ولی­زاده، اکبر. (1398). تحول مفهوم قدرت و تأثیر آن بر سیاست منطقه ­ای دولت جمهوری اسلامی ایران. سیاست و روابط بین ­الملل، 3(6)، 241–
  12. فتحی، فرحناز. (1399). بررسی و تحلیل بایسته­ های رئالیسم تهاجمی با نگاه تطبیقی نظریه نوواقعگرایی. فصلنامه بین­ المللی قانون­یار، 4(15)، 852-823.
  13. فرجی، محمدرضا. (1399). راهبردهای سیاست خارجی در وضعیت گذار قدرت: ایران و عربستان سعودی. فصلنامه روابط خارجی، 12(3)، 549-519.
  14. کبیری، زهره، و زنگنه، زهرا. (1398). نقش عربستان سعودی در خروج آمریکا از توافق هسته­ ای برجام. مجله بین­المللی پژوهش ملل، 4(46)، 130-107.
  15. محمدزاده ابراهیمی، فرزاد، و ملکی، محمدرضا. (1395). دکترین سیاست خارجی اوباما و رژیم صهیونیستی. فصلنامه روابط خارجی، 8(3)، 144-115.
  16. نوری، وحید، و حسینی، سیدحسن. (1398). فردگرایی در سیاست خارجی آمریکا در دوره دونالد ترامپ: نتایج و پیامدها. فصلنامه مطالعات روابط بین ­الملل، 12(47)، 216-179.
  17. واعظ، حامد، خداوردی، حسن، کشیشیان سیرکی، گارینه، و دهشیری، محمدرضا. (1402). عادی‌سازی روابط عربستان و رژیم اسرائیل و تأثیر آن بر امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران: تهدیدات علیه محور مقاومت. فصلنامه مطالعات بین‌ المللی، 19(4)، 314-287.
  18. یاری، احسان. (1398). الزامات ژئوپلیتیک و ضرورت­ های راهبردی برنامه موشکی جمهوری اسلامی ایران در محیط آنارشیک نظام بین­ الملل. فصلنامه علمی آفاق امنیت، 12(42)، 61-38.
  19. Ahmadian, H. (2018). Iran and Saudi Arabia in the age of Trump. Survival, 60(2), 133-150. doi: 10.1080/00396338.2018.1448579
  20. Albarasneh, A. S., & Khatib, D. K. (2019). The US policy of containing Iran – from Obama to Trump 2009–2018. Global Affairs, 5, 369-387. doi: 10.1080/23340460.2019.1701951
  21. Alcaro, R. (2018). All Is Not Quiet on the Western Front. Trump's Iran Policy and Europe's Choice on the Nuclear Deal. Istituto Affari Internazionali, 1-26.
  22. Alcaro, R. (2021). Europe’s Defence of the Iran Nuclear Deal: Less than a Success, More than a Failure. The International Spectator, 56(1), 55-72. doi: 10.1080/03932729.2021.1876861
  23. Bazoobandi, S., Heibach, J., & Richter, T. (2023). Iran’s foreign policy making: consensus building or power struggle?, British Journal of Middle Eastern Studies, 1-25. doi: 10.1080/13530194.2023.2189572
  24. Belal, K. (2019). Uncertainty over the joint comprehensive plan of action: Iran, the European Union and the United States. Policy Perspectives, 16(1), 23-39. doi: 10.13169/polipers.16.1.0023
  25. Bianco, C. (2020). The GCC Monarchies: Perceptions of the Iranian Threat amid Shifting Geopolitics. The International Spectator, 55(2), 92-107. doi: 10.1080/03932729.2020.1742505
  26. Brands, H. (2017). The unexceptional superpower: American grand strategy in the age of Trump. Survival, 59(6), 7-40. doi: 10.1080/00396338.2017.1399722
  27. Carchiyeva, N. (2023). US-Iran Relations in the XXI Century: Obama Administration`s Policy towards Iran. Uluslararası Türk Dünyası Arastırmaları Dergisi, 6(3), 75-88.
  28. Devanny, J. (2022). ‘Madman Theory’ or ‘Persistent Engagement’? The Coherence of US Cyber Strategy under Trump. Journal of Applied Security Research, 17(3), 282-309. doi: 10.1080/19361610.2021.1872359
  29. Djuyandi, Y., Brahmantika, S. G. S., Tarigan, B. R. (2021). The collapse of global governance: when the US leaves the joint comprehensive plan of action (JCPOA). Society, 9(2), 504-521. doi: 33019/society.v9i2.304
  30. Ebrahimi, S. (2022). Financial constraint and output pricing: the case of international sanctions against Iran. Journal of Applied Economics­, 25(1), 1219-1238. doi: 10.1080/15140326.2022.2129145
  31. Entessar, N., Afrasiabi, K. L. (2019). Trump and Iran: From Containment to Confrontation. New York: Lexington Books.
  32. Ertem, H. S. (2019). Introduction: American Foreign Policy in an Era of Transition. Perceptions, 24(1), 1-6.
  33. Fawcett, L., & Payne, A. (2023). Stuck on a hostile path? US policy towards Iran since the revolution. Contemporary Politics, 29(1), 1-21. doi: 10.1080/13569775.2022.2029239
  34. Fiedler, R. (2022). The policy of maximum pressure on Iran. US policy objectives and effects. Przeglad Strategiczny, (15), 283-297. doi: 10.14746/ps.2022.1.17
  35. Galbraith, J. (2019). Trump administration's Iran policies raise questions about the executive's authority to use force against Iran. American Journal of International Law, 113(4), 845-849. doi: https://doi.org/10.1017/ajil.2019.63
  36. Helwig, N. (2020). Out of order? The US alliance in Germany’s foreign and security policy. Contemporary Politics, 26(4), 439-457. doi: 10.1080/13569775.2020.1777039
  37. Jakštaite, G. (2019). The Trump Administration’s Security Policy and its Significance for the Baltic States. Lithuanian Annual Strategic Review, 17, 35-61.‏ doi: 10.2478/lasr-2019-0002
  38. Jingsi Ni, A. (2020). Leadership and Power Game in a Multi-Polarizing World: The Competition between the US and China. Open Journal of Political Science, 10(2), 253-277. doi: 10.4236/ojps.2020.102017
  39. Katzman, K. (2021). Iran’s foreign and defense policies. Congressional Research Service, 1-55.
  40. Kobylska, M. (2022). President Donald J. Trump’s enemy image construction in the 2019-2020 Persian Gulf crisis. Res Rhetorica, 9(2), 43-61. doi: 10.29107/rr2022.2.3
  41. Kroenig, M. (2018). The Return to the Pressure Track: The Trump Administration and the Iran Nuclear Deal. Diplomacy & Statecraft, 29(1), 94-104. doi: 10.1080/09592296.2017.1420529
  42. Lahdili, N. (2018). Trump Factor: A Militarization of the US Foreign Policy. PhD Student, School of Social Sciences, AYBU, Turkey. doi: 10.13140/RG.2.2.12722.15042
  43. Matera, P., Matera, R. (2019). Why does cooperation work or fail? The case of EU-US sanction policy against Iran. Croatian International Relations Review, 25(85), 29-62. doi: 10.2478/cirr-2019-0005
  44. Mosler, M., & Potrafke, N. (2020). International political alignment during the Trump presidency: voting at the UN general assembly. International Interactions, 46(3), 481-497. doi: 10.1080/03050629.2020.1719405
  45. Mueller, K. P. (2018). Conventional deterrence Redux: Avoiding great power conflict in the 21st century. Strategic Studies Quarterly. 12(4). 76-93‏.
  46. Nourani, N., Danesh, A., Nouri M. R., & Latifi, F. (2020). Discursive (De)legitimization of the Iran Nuclear Deal in Donald Trump’s Tweets. Strategic Analysis, 44(4), 332-345. doi: 10.1080/09700161.2020.1809205
  47. Orhan, D. D. (2023). Making Foreign Policy through Twitter: An Analysis of Trump's Tweets on Iran. Research anthology on social media's influence on government, politics, and social movements. 350-352.
  48. Othman, A. (2019). Trump: Current Impact & Future Consequences.
  49. Rees, M. T. (2023). Ontological (in)security and the Iran nuclear deal—explaining instability in US foreign policy interests. Foreign Policy Analysis, 19(3), 1-21. doi: 10.1093/fpa/orad013
  50. Roomi, F. (2023). Transition in Strategic Priorities of the Islamic ‎Republic Foreign Policy: From “Neither East, ‎Nor West” to “Look to the East”‎‎. Political Quarterly, 53(1), 161-135.‏ doi: 10.22059/jpq.2023.93704
  51. Steff, R., & Tidwell, A. (2020). Understanding and evaluating Trump’s foreign policy: A three frame analysis. Australian Journal of International Affairs, 74(4), 394-419. doi: 10.1080/10357718.2020.1721431
  52. Wojczewski, T. (2020). Trump, Populism, and American Foreign Policy. Foreign Policy Analysis, 16(3), 292-311. doi: 10.1093/fpa/orz021
فصلنامه مطالعات بین‌ المللی
دوره 20، شماره 4 - شماره پیاپی 80
فروردین 1403
صفحه 219-244

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار