تأثیر مشارکت سیاسی بر جایگاه بین‌المللی جمهوری اسلامی ایران (مورد مطالعه: مقایسه تطبیقی انتخابات ریاست جمهوری سال 1392 و 1400)

نوع مقاله : مقاله علمی- پژوهشی مستخرج از رساله

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری علوم سیاسی، دانشکده الهیات، حقوق و علوم سیاسی، واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

2 استادیار گروه علوم سیاسی،دانشکده علوم انسانی، واحد زنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، زنجان، ایران.

چکیده

پیروزی انقلاب اسلامی در ایران نشان از خواست و اراده مردم و تجلی‌گر مشارکت سیاسی می‌باشد. مشارکت سیاسی فعال در ایران پس از انقلاب همواره مورد تأکید امام (ره) و رهبری و مسئولان کشوری بوده است، اما در چهار دهه پس از پیروزی انقلاب ما شاهد فراز و نشیب‌هایی در این زمینه بوده‌ایم که هدف مقاله حاضر نیز بر بررسی مقایسه تطبیقی انتخابات ریاست جمهوری سال 1392 و 1400 بود است. در حقیقت به دنبال بررسی این موضوع هستیم که مشارکت سیاسی بر جایگاه بین‌المللی جمهوری اسلامی ایران چه تأثیری خواهد داشت؟ و این تأثیرات در سال 1392 و سال 1400 چگونه قابل تبیین است؟ روش تحقیق در این پژوهش توصیفی – تحلیلی است و نتیجه کلی مقاله بر این مسئله استوار است که هرچقدر مشارکت سیاسی افزایش یابد، جایگاه بین‌المللی جمهوری اسلامی ایران مستحکم‌تر خواهد شد و این مسئله در زمان انتخابات سال 1392 خود را در مسئله برجام کاملاً نشان داد و هر چقدر مشارکت سیاسی کاهش یابد، جایگاه بین‌المللی جمهوری اسلامی ایران متزلزل‌تر خواهد شد که این مسئله در انتخابات سال 1400 بیشتر حس گردید.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

The Effect of Political Participation on the International Status of the Islamic Republic of Iran (Case Study: Comparative Comparison of the Presidential Elections of 2012 and 2021)

نویسندگان [English]

  • Mohammad Aghaalikhani 1
  • Asghar Partovi 2
1 PhD. Student in Political Science Dep., Faculty of Theology, Law and Political Science, Research Sciences Unit, Islamic Azad University, Tehran, Iran.
2 Assistant Professor at Political Science Department , Faculty of Humanities, Zanjan Branch, Islamic Azad University, Zanjan, Iran.
چکیده [English]

The victory of the Islamic Revolution in Iran manifests the will of the people and political participation. Active political participation has always been emphasized by Imam (RA), the Supreme Leader, and state officials in the post-revolution Iran. However, during the four decades since the victory of the revolution, we have witnessed many ups and downs in this regards. This study aimed at a comparative study between the presidential elections of 2013 and 2021 in Iran. In fact, we sought to investigate the effect of political participation on the international position of the Islamic Republic of Iran and how these effects can be explained in the context of presidential elections of 2013 and 2021. This study was conducted with a descriptive-analytical method. The general conclusion indicated that the higher the political participation, the stronger the international position of the Islamic Republic of Iran, which was illustrated in the position of Iran in the case of JCPOA in the wake of the presidential election of 2013, and that the lower the political participation, the weaker the international position of the Islamic Republic of Iran, which was more the case in the presidential election of 2021.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Political participation
  • elections
  • legitimacy
  • international order
  • international status

مراجع

  1. ازغندی، ع. (1394). چارچوب‌ها و جهت‌گیری‌های سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران. تهران: قومس.
  2. بشیریه، ح. (1401). موانع توسعه سیاسی در ایران. تهران: گام نو.
  3. رایش، م. (1399). جامعه و سیاست. ترجمه منوچهر صبوری‌کاشانی، تهران: سمت.
  4. ریس کاپن، ت. (1385)، صلح مردم‌سالارانه مردم سالاری‌های جنگ طلب؟: تفسیر مکتب برسازی اجتماعی از استدلال لیبرال‌ها. ترجمه علیرضا طیب. تهران: وزارت امور خارجه.
  5. سعیدی، م.ر. (1398)، درآمدی بر مشارکت مردمی وسازمان‌های غیردولتی، تهران: سمت.
  6. شهرام‌نیا، س.ا.م (1386). جهانی‌شدن و دموکراسی در ایران. تهران: نگاه معاصر.
  7. شهبازی، م. (1380). تقدیر مردم‌سالاری: نقش انتخابات در روند دموکراسی ایران. تهران: روزنه.
  8. عباسی، خ. (1401). بررسی جامعه‌شناختی کنش انتخاباتی ایرانیان در انتخابات ریاست‌جمهوری در سال 1400. فصلنامه جامعه‌پژوهی فرهنگی، 13 (4)، 41-73.
  9. غفاری، غ.ر. (1386). جامعه‌شناسی مشارکت. تهران: نشر نزدیک.
  10. کیانی، و.، ازغندی، ع.، و طاهری، ا. (1401). بررسی و تجزیه و تحلیل تاثیر مشارکت سیاسی بر امنیت ملی در دولت اصلاحات (1384-1376). فصلنامه جامعه شناسی سیاسی ایران، 5(10)، 3205-3393.
  11. میلانی، م. (1385). شکل‌گیری انقلاب اسلامی: از سلطنت پهلوی تا جمهوری اسلامی، ترجمه‌ مجتبی عطارزاده. تهران: گام نو.
  12. واینرو، م. هانتینگتون، س. (1399). درک توسعه سیاسی، ترجمه پژوهشکده مطالعات راهبردی، تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.
  13. d'Aspremont, J. (2006). Legitimacy of Governments in the Age of Democracy NYU. Journal of International Law and Politics, 38(4), 877-917.
  14. Kaase, M., & March, A. (1979). Political Action; A Theorical Perspective. in: Samuel Barnes, Max Kaase and et.al., Political Action: Mass Participation in Five Western Democracies. London: Sage.
  15. Milbrath, W., & Goel, M. (1977). Political Participation. How and Why People Get Involved in Politics. Chicago: Rand Mc Nally.
  16. Parry, G., Moyser, G., & Day, N. (1992). Political Participation and Democracy in Britain. Cambridge: Cambridge University Press.
  17. Verba, S., & Nie, N. (1979). Participation in America: Political Democracy & Social Equality. New York: Harper & Row.

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار