جهان‌شمولی حقوق بشر از نگاه عربستان سعودی و جمهوری اسلامی ایران با تأکید بر رابطه ساخت قدرت

نوع مقاله : مقاله علمی- پژوهشی مستخرج از رساله

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری رشته روابط بین الملل، گروه علوم سیاسی و روابط بین الملل ،واحد تبریز،دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.

2 دانشیار عضو هیات علمی گروه روابط بین‌الملل، دانشکده الهیات، حقوق و علوم سیاسی،واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، ایران،

3 استادیار و عضو هیئت علمی، گروه علوم سیاسی و روابط بین الملل ، واحد تبریز، دانشگاه ازاد اسلامی، تبریز، ایران

چکیده

بی‌شک یکی از منابع وسرچشمه‌های حقوق بشر، اعلامیه جهانی حقوق بشر است. ارزیابی جهان‌شمولی اعلامیه، نقش بسزایی در این بحث دارد. ضمن بررسی مباحثی همچون جهان‌شمولی حقوق بشر نسبت به مطالعه دیدگاه کشورهای ایران و عربستان نسبت به جهان‌شمولی حقوق بشرتأثیرات فرهنگ ومذهب وآداب این کشورهای اسلامی نسبت به پذیرش یاعدم پذیرش جهان‌شمولی حقوق بشراست.

سوالی که این پژوهش درپی پاسخ به آنست بدین گونه است که حقوق بشراز نگاه دو قطب دنیای اسلام عربستان وایران دارای چه جایگاهی است؟ دراین پژوهش روش ازنوع توصیفی-تحلیلی می باشد و ابزارگرداوری داده ها از نوع اسنادی وکتابخانه‌ای استفاده‌شده است.

ما دراین مقاله به رابطه بین جامعه مدنی وسازمان‌های حقوق بشری پرداختیم ویک رابطه علت و معلولی برای آن درنظرگرفتیم که جامعه مدنی علت کارایی سازمانهای حقوق بشری است وعلت عدم رشدحقوق بشرواحترام واجرایی شدن آن وتبدیل‌شدن آن به یک‌نهاد مؤثردرکشور راعدم حضور جامعه مدنی می‌دانیم. به‌عنوان عامل و بستری برای رشد حقوق بشر و سازوکارهای مربوط به آن، ما این مسئله رادرخاورمیانه ودردوکشورایران و عربستان سعودی که هرکدام دارای سازوکارهای سیاسی متفاوت اما در ماهیت یکسان هستند بررسی کردیم. مسئله نقض حقوق بشر وعدم رشد جامعه مدنی درتمامی کشورهای خاورمیانه با ضعف و عدم آن مواجهه است. به هر حال عربستان خشت حاکمیت قانون را در ساخت نظام حقوق خود ندارد و همین ویژگی باعث شده این کشوررا به عنوان یک پدیده موردی و انگشت نما در جهان نو می شناساندواز طرفی ایران به دلیل تفسیر متفاوت از مبنای حقوق بشری با اعلامیه جهانی زمینه چالش ها فراوان را ایجاد کرده است.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

The Universality of Human Rights from the Viewpoint of Saudi Arabia and the Islamic Republic of Iran with Emphasis on Power Structure Relation

نویسندگان [English]

  • Fatemeh Nezhadifar 1
  • Mehdi Zakerian 2
  • Parviz Ahadi 3
1 PhD student In International Relations,Department of political science and International relations, tabriz branch , islamic azad university , tabriz,. Iran
2 Associate Professor, Department of International Relations, Faculty of Theology, Law and Political Science, Science and Research Branch, Islamic Azad University, Iran, Tehran and, Associate Member, Center for Iranian Studies, SOAS,
3 Assistant Professor and faculty member, Department of Political Science and International Relations, , Tabriz Branch, Islamic Azad University, Tabriz, Iran
چکیده [English]

Certainly, the Universal Declaration of Human Rights is one of the resources forhuman rights. Assessing the universality of the declaration is crucially important in this regard. It is concerned with investigating topics such as the universality of human rights in regard to studying the viewpoints of Iran and Saudi Arabia aboutthe universality of human rights, as well as the effects of culture, religion, and traditions in the Muslim countries in respect to accepting or not accepting the universality of human rights. The question that this study is seeking to answer is what is the position of human rights from the viewpoints of two centers of the world of Islam, i.e., Saudi Arabia and Iran? This is a descriptive-analytical study. The data were collected through the documentary method and library research. This article is concerned with the relationship between civil society and human rights organizations. A cause-and-effect relationship was considered in which civil society is the factor causing the efficiency of human rights organizations. In addition, the absence of civil society is the cause leading to the absence of human rights, and a lack of respect for this phenomenon, and prevents it from being executed and transformed into an effective institution in a country. As a factor and a platform for the development of human rights and the mechanisms related to it, this issue was investigated in the Middle East, i.e., in Iran and Saudi Arabia, each of which follows a different mechanism but of the same nature. The problem of human rights violations and failure to develop civil society is overlooked in all countries in the Middle East. However, Saudi Arabia lacks law governance in its legal system's structure. Due to this characteristic, Saudi Arabia is a case phenomenon and notorious in the new world. On the other hand, Iran has posed numerous challenges in this regard on account of its different interpretation of the foundation of human rights from the Universal Declaration.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Human Rights
  • Saudi Arabia
  • Universality
  • Power Structure
  • Islamic Republic of Iran
  1. آدمزاد، ل. (1397). تحلیل تاثیر توسعه اقتصادی دولت‌های اجاره‌ای خاورمیانه بر توسعه سیاسی (مطالعه موردی عربستان و قطر)، پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد علوم سیاسی، دانشگاه تهران.
  2. بروین، م. (1386). اسناد بین‌المللی حقوق بشر از دیدگاه اسلام، ترجمه سیدفضل‌الله موسوی، فصلنامه حقوقی بین‌المللی، 10(37)، 47-62.
  3. تقی‌زاده، س. (1385). بررسی جامعه‌شناختی زمینه‌ها و گلوگاه‌های شکل‌گیری جامعه مدنی در ایران از انقلاب اسلامی تاکنون (تا سال 1385)، پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد علوم سیاسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات.
  4. چناپ، چ. (1389). نقش سازمان‌های غیردولتی در هنجارسازی در حوزه حقوق بشر، ترجمه الهام شوشتری‌زاده، پژوهشنامه روابط بین‌الملل، 13(50)، 152-139.
  5. ذوالفقاری‌زاده، ع. (1397). رابطه جهانی حقوق بشر و تنوع فرهنگی و بازتاب آن بر سیاست‌های حقوق بشر جمهوری اسلامی ایران، پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد علوم سیاسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات.
  6. سجادپور، م.، محمدی، ف. (1388). ابعاد بین‌المللی حقوق بشر و حاکمیت دولت‌ها :مطالعه موردی: تحلیل قطعنامه‌های سازمان ملل در مورد حقوق بشر ایران (1358-1388). پژوهشنامه علوم سیاسی، 4(2)، 92-59.
  7. سردارنیا، خ.، نوروزی‌امیری، ح. (1398). فرهنگ سیاسی در عربستان سعودی؛ تجزیه و تحلیل استاتیک و چالش‌های پیش‌رو، فصلنامه سیاست. 44(2)، 370- 351.
  8. طالبی، ع.، جلالی، ر.، نیری، ب. ساجدی، ا. (1396). بررسی تطبیقی وضعیت حقوق بشر در ایران و عربستان با تاکید بر تئوری‌های نوین حاکمیت. پژوهش‌های روابط بین‌الملل، 7(25)، 175-207.
  9. عظیمی، ر.، مطلبی، م. (1395). ناکارآمدی احزاب سیاسی در ایران. فصلنامه منافع ملی، 1(3)،91-115.
  10. علیپور، ح.، یکرنگی، م. (1396). نظام حقوقی و حقوق بشر در عربستان سعودی، فصلنامه مطالعات راهبردی، 75، 208-182.
  11. متقی، ا.، کاظمی ، ح. (1386). سازه‌انگاری، هویت، زبان و سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران. فصلنامه سیاست، 37(4)، 209-238.
  12. مشیرزاده، ح.(1392). تحول درنظریه‌های روابط بین‌الملل، تهران: انتشارات سمت.
  13. نادری، ع. (1388). بررسی جامعه‌شناختی نظام سیاسی عربستان سعودی، فصلنامه سیاست خارجی، 23(3)، 818-803.
  14. هادیان، ن. (1382). سازه‌انگاری: از روابط بین‌الملل تا سیاست خارجی، فصلنامه سیاست خارجی، 17(4)، 915-950.
  15. Kamrava, M. (2013). Medition and Saudi Foreign Policy. Orbis, 57(1), 152-170.