مدل های حقوقی حاکمیت قانون با تمرکز بر حق وتو اعضای دائم شورای امنیت

نوع مقاله : مقاله علمی- پژوهشی مستخرج از رساله

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری گروه حقوق بین الملل، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران.

2 استادیار گروه حقوق بین الملل، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران.

3 استادیار گروه حقوق بین الملل، واحد خرم آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران.

چکیده

یکی از بنیادها و مبانی حاکمیت قانون برابری دولت‌ها در حقوق و تکالیف است، در حالی که حق وتو به رغم قانونی بودن ناقض این اصل می‌باشد. برقراری صلح و امنیت جهانی و ایجاد همکاری‌های سیاسی، اقتصادی و فرهنگی از اساسی‌ترین نیازهای بشر بوده، با تاسیس سازمان ملل متحد، سعی بر این بوده است که از طریق ارکان اصلی این نهاد و با پیشبرد هدف‌های صلح بین‌المللی، رفاه عمومی جهانیان، را جامه عمل پوشاند. ولی تا کنون خاصیت سیاست قدرت برخاسته از رهیافت رئالیستی به کندی هرچه بیشتر روند صلح و رفاه بین‌المللی دامن زده است. حق وتو در اختیار قدرت‌های بزرگ از جمله ابزارهای موثر سیاست قدرت رئالیستی است و از فعلیت‌یافتن اهداف حاکمیت قانون ممانعت می‌نماید. بر همین مبنا، این پژوهش با روش توصیفی– تحلیلی در صدد پاسخگویی به این سوال می باشد که، چه راهکارهای برای محدود کردن حق وتو که حاکمیت قانون را مخدوش نموده، وجود دارد ؟ که برای اطمینان از حاکمیت قانون و حفظ و ترویج چندجانبه‌گرایی، اصلاحات شورا نه‌ فقط یک گزینه‌ است و نه یک گزینه اختیاری؛ بلکه تنها راه‌حل است. هدف مقاله مزبور، بررسی راهکارهای است که در زمینه تحدید حق وتو وجود دارند.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Legal Models of Rule of Law: A Focus on Veto Power of Permanent Members of Security Council of United Nations

نویسندگان [English]

  • Hossein Malekshahi 1
  • Farid Azadbakht 2
  • Hengameh Ghazanfari 3
1 PhD student, of International Law Department, Kermanshah Branch, Islamic Azad University, Kermanshah, Iran.
2 Assistant Professor, Department of International Law, Kermanshah Branch, Islamic Azad University, Kermanshah, Iran.
3 Assistant Professor, International Law Department, Khorramabad Branch, Islamic Azad University, Kermanshah, Iran.
چکیده [English]

The equality of states in rights and obligations is a backbone component of the rule of law. However, veto power is against such equality. Global peace and security and political, economic, and cultural cooperation are essential for humans. The United Nations was founded to realize such objectives and contribute to international peace and welfare, while power-based politics arising from realistic strategies decelerates the implementation of international peace. The veto power is an effective mechanism of power-based politics that impedes the objectives of the rule of law. Therefore, this descriptive-analytical paper aims to identify solutions in order to constrain the veto power as a violation of the rule of law. To ensure the rule of law and preserve and promote multilateralism, the reform of the Security Council is the only solution rather than just an alternative.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Rule of law
  • Veto Power
  • Justice
  • Security Council
  • Legal Inequality

مراجع

  1. آقایی، د. (1400). نقش و جایگاه شورای امنیت در نظم نوین جهانی، تهران: انتشارات نسل نیکان.
  2. احمدی، ک. (1399). شورای امنیت و مسئله تجدید ساختار آن، تهران: انتشارات وزارت امور خارجه.
  3. امیری، و. (1396). سازمان ملل در سده بیست و یکم : نگاهی به اصلاحات محتوایی و ساختاری سازمان ملل متحد. فصلنامه اطلاعات سیاسی و اقتصادی، 213(2)، 95-68 .
  4. باقرزاده، م. (1395). چالش های تئوریک در منشور ملل متحد در خصوص اصل تساوی دولت‌ها، مجله تخصصی معرفت، 10(10)، 69-59 .
  5. بعیدی‌نژاد، ح. (1399). تحول در ساختار نظام بین‌الملل، تهران: انتشارات وزارت امور خارجه.
  6. حسن‌خانی، م. (1397). بن بست در اصلاحات سازمان ملل، تهران: همشهری دیپلماتیک.
  7. زارعی، م. (1399). حاکمیت قانون و دموکراسی، تهران: انتشارات جنگل.
  8. ذاکریان، م. (1397). آموزه‌‎های اسلامی و حقوق بشر. فصلنامه مطالعات بین‌المللی، 15(2)، 20-1.
  9. ذاکریان، م. (1394). سازمان ملل و امنیت جهانی، تهران: انتشارات خرسندی، چاپ دوم.
  10. سیمیر، ر. (1400). اصلاحات سازمان ملل متحد پس از جنگ سرد، تهران: انتشارات وزارت امور خارجه.
  11. سنبلی، ن. (1399). سمپوزیوم بین‌المللی تهدیدات نوظهور و چالش های سازمان ملل، تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی.
  12. علی‌آبادی، م. (1399). تحول ساختار سازمان ملل، تهران: انتشارات وزارت امور خارجه.
  13. گلشن پژوه، م. (1398). سیر اصلاحات در سازمان ملل متحد، فصلنامه راهبرد، 38(4)، 66-48.
  14. مالمیری، ا. (1400). حاکمیت قانون، تهران: مرکز پژوهش های مجلس.
  15. ملکی، ع. (1398). تقویت ملل متحد: راهبردهای آینده، فصلنامه سیاست خارجی، 30(2)، 54-30.
  16. Afoul, O. (2020). Usage Okechuku. United Nations Security Council Reform: A Critical Analysis of Enlargement Options of Third World Studies.
  17. Di Fazio, D. (2019). Human Rights and International Society, Quarterly Journal of International Studies, 15(4), 41-31. 22034 / isj.2019.89545.
  18. Domingue, M. (2019). the role of the UN in the new world order. New York: Unitary Publications.
  19. Koskenheimi, M. (2015). International Law in Europe. Between Tradition and Renewal. European Journal of International Law, 16(2), 113-124
  20. Kylar, A. (2018). Institutions of International Relations. France: International Publications.
  21. Roberts, A. (2019). United Nations and International Security. London: Institute for Strategic Studies.
  22. Stockholm Declaration. (2011). Salem Magazine. No.12.
  23. A. (2017). The International Rule of Law. German Yearbook of International La.

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار